I  . മലയാള കവിത : വ്യാകരണതത്‌ത്വങ്ങൾ 

I.1    വൃത്തം

പദ്യത്തെ ഗദ്യത്തില്നിന്ന് വേർതിരിക്കുന്നത് നിയതമായ സംഗീതഛായ പകരുന്ന വ്യാകരണനിയമങ്ങളാണ് .കാവ്യവ്യാകരണത്തിലെ ആധികാരിക ഗ്രന്ഥമായി അംഗീകരിക്കപ്പടുന്നത് 'കേരളപാണിനി' എന്ന് പ്രശസ്തനായ എ .ആർ രാജരാജവർമ്മ (1863-1918 ) യുടെ 'വൃത്തമഞ്ജരി ' ആണ് . 

വൃത്തമഞ്ജരി പ്രകാരം 'പദ്യ'മെന്നാൽ 'മാത്ര ', 'വർണ്ണം'  തുടങ്ങിയവയ്ക്ക് നിബന്ധന കല്പിച്ചു സൃഷ്ടിക്കുന്ന വാക്യം . ഈവക നിബന്ധനയൊന്നും കൂടാതെ എഴുതുന്ന വാക്യങ്ങൾ 'ഗദ്യം '. 

പദ്യനിർമ്മിതിയിലെ ചില അടിസ്ഥാനതത്വങ്ങൾ പരിചയപ്പെടാം :

കുറിപ്പ് : സമീപകാലത്തുള്ള മലയാള കവിതകൾ മേൽപ്പറഞ്ഞ നിയമങ്ങളെ നിരസിച്ചു എ .ആർ രാജരാജവർമ്മ   നിർവചിച്ച "ഗദ്യ"-ത്തോടടുത്തുനിൽക്കുന്നു എന്നത്  വിസ്മരിക്കുന്നില്ല .

1.     'പാദം ' : പദ്യത്തിലെ ഒരു വരി

2.     'ശ്ലോകം ':നാല് പാദം ചേരുന്നത് (ആദ്യത്തെ രണ്ട് വരി : 'പൂർവ്വാർദ്ധം ', അവസാനത്തെ രണ്ട് വരി: 'ഉത്തരാർദ്ധം' ഒന്നാമത്തെയും  മൂന്നാമത്തെയും വരികൾ : 'വിഷമപാദങ്ങൾ ') 

3.     'അക്ഷരം ' /  'വർണ്ണം'  : കാവ്യവ്യാകരണ നിയമങ്ങളിൽ സ്വരങ്ങളെ ( അ ,ആ ...അ : ) മാത്രമേ 'അക്ഷരങ്ങൾ ' ആയി ഗണിക്കാറുള്ളൂ . വ്യഞ്ജനാക്ഷരങ്ങൾ (ക ,ഖ ,ഗ ....),ചില്ലക്ഷരങ്ങൾ (ൺ ,ൽ തുടങ്ങിയവ ) എന്നിവയെ അവയുടെ മുൻപിലുള്ള സ്വരാക്ഷരങ്ങളുടെ ഭാഗമായി മാത്രമാണ് കാണുന്നത് .

4.     'ഛന്ദസ്സ്' : പദ്യത്തിന്റെ ഒരു പാദത്തിൽ ഇത്ര അക്ഷരം വേണമെന്നുള്ള നിബന്ധന . 'ഉക്ത ','അത്യുക്ത ',മധ്യ ','പ്രതിഷ്ഠ 'തുടങ്ങി 26 ഛന്ദസ്സുകളുണ്ട് . ഒരു പാദത്തിൽ 26 ൽ കൂടുതൽ  അക്ഷരം വന്നാൽ അതിനെ 'ദണ്ഡകം ' എന്ന് പറയുന്നു .

5.     'മാത്ര ':അക്ഷരങ്ങൾ ഉച്ചരിക്കേണ്ടതിന് വേണ്ട സമയ അളവ് 

6.     'ലഘു ' : ഒരു 'മാത്ര'യുള്ള അക്ഷരം .ഉദാഹരണം : അ , കി  . ചിഹ്നം : അർദ്ധചന്ദ്രക്കല [U]

7.     'ഗുരു  ' : രണ്ട്‌  'മാത്ര'യെടുത്തു ഉച്ചരിക്കുന്ന  അക്ഷരം .ഉദാഹരണം : ആ  , കീ ,അം , വിസ്സർഗ്ഗങ്ങൾ (:),കൂട്ടക്ഷരങ്ങൾ(ഉദാ : ക്ക ,ച്ചി ..),ശക്തിയായി ഉച്ചരിക്കുന്ന ചില്ലക്ഷരങ്ങൾ (ൻ ,ൺ എന്നിവ എപ്പോഴും 'ഗുരു'ആണ്. മറ്റു ചില്ലക്ഷരങ്ങൾ ശക്തിയായി ഉച്ചരിക്കുമ്പോൾ മാത്രം 'ഗുരു ' ) . ചിഹ്നം : നേർവര  [ _ ]

8.     'യതി ': പദ്യ പാദങ്ങളിൽ വരുന്ന മടക്ക് ; ഗദ്യത്തിലെ അർദ്ധവിരാമ (semicolon/ ' ; ')ത്തിന് സമാനം.

9.     'വൃത്തം ' : അക്ഷരങ്ങളെയോ മാത്രകളെയോ അടിസ്ഥാനമാക്കി പദ്യം നിർമിക്കുന്ന തോത് (അളവുകോൽ ).വൃത്തമഞ്ജരി 'വർണ്ണവൃത്തങ്ങൾ' , 'മാത്രാവൃത്തങ്ങൾ' , 'മിശ്രവൃത്തങ്ങൾ' , ' ഭാഷാവൃത്തങ്ങൾ' എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിക്കാവുന്ന 350 -ഓളം വൃത്തങ്ങളെ പ്രതിപാദിക്കുന്നു . ഈ 4 തരം വൃത്തങ്ങളെ പരിചയപ്പെടാം :

     i .  'വർണ്ണവൃത്തം ': ഒരു  പാദത്തിൽ ഇത്ര അക്ഷരം / വർണ്ണം എന്ന രീതിയിൽ നിർമ്മിച്ചവ   'വർണ്ണവൃത്തം '.     

     വർണ്ണവൃത്തങ്ങൾ 3 തരം  :

  വർണ്ണവൃത്തങ്ങളിൽ മൂന്നക്ഷരം കൂടിയാൽ ഒരു "ഗണം" ആകും.വർണ്ണവൃത്തഗണങ്ങൾ 8 വിധം:

1.        യഗണം (ആദിലഘു): U_ _   (ഉദാ: കിരീടം)

2.        രഗണം(മധ്യലഘു ):   _U_     (ഉദാ: സൂചിതം)

3.        തഗണം(അന്ത്യലഘു): _ _ U   (ഉദാ: സഞ്ചാരി )

4.        നഗണം(സർവ്വലഘു ): U U U    (ഉദാ: കമല )

5.        ഭഗണം(ആദിഗുരു):  _ U U     (ഉദാ: ദാമിനി )

6.        ജഗണം(മധ്യഗുരു) :   U _ U     (ഉദാ: സമ്മതി)

7.        സഗണം(അന്ത്യഗുരു): U U _   (ഉദാ: അരിപ്പ )

8.        മഗണം(സർവ്വഗുരു ): _ _ _    (ഉദാ: സാമാന്യം)

   ii . 'മാത്രാവൃത്തം ' : ഒരു  പാദത്തിൽ ഇത്ര മാത്ര എന്നത്   'മാത്രാവൃത്തം '. മാത്രാവൃത്തങ്ങളിൽ  നാലക്ഷരം 

    കൂടിയാൽ ആണ്  ഒരു 'ഗണം' ആവുക .മാത്രാവൃത്തഗണങ്ങൾ 5  വിധം:

1.     സർവ്വഗുരു 

2.     ആദിഗുരു 

3.     മധ്യഗുരു 

4.     അന്ത്യഗുരു 

5.     സർവ്വലഘു 

 iii  'മിശ്രവൃത്തം ' :പദ്യത്തിൽ ചിലഭാഗങ്ങളിൽ വർണ്ണവൃത്തത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകളും  ചിലഭാഗങ്ങളിൽ 

          മാത്രാവൃത്തങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതകളും ഉള്ളപ്പോൾ  ; അധികം പ്രയോഗത്തിലില്ല .

    

 iv  . ഭാഷാവൃത്തം :വർണ്ണവൃത്തങ്ങളും മാത്രാവൃത്തങ്ങളും സംസ്‌കൃതത്തിൽ നിന്ന് മലയാളം ഉൾക്കൊണ്ടവയാണ് .      ദ്രാവിഡഭാഷയായ മലയാളത്തിൽ . സംസ്‌കൃതത്തിൽ ശ്ലോകങ്ങളുടെ സ്ഥാനത്തു തമിഴിനെപ്പോലെ         

     മലയാളത്തിൽ ഉള്ളത് പാടാൻ ഉള്ള 'ഈരടികൾ ' ആണ് .  അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഭാഷാവൃത്തങ്ങളിൽ 

     രചിക്കപ്പെട്ട പദ്യങ്ങളുടെ കാര്യത്തിൽ  ഗുരുലഘുക്കളെയും യതിയെയും മറ്റും അധികം 

     ഗൗനിക്കേണ്ടതില്ല.പാടാനുള്ള സൗകര്യത്തിനാണ് പ്രാധാന്യം .    

വൃത്തം നിർണ്ണയിയ്ക്കുന്ന രീതി :

1.     പാദങ്ങളിലെ അക്ഷരങ്ങൾ എണ്ണി നോക്കി അവ ഏതു ' തരം ' വൃത്തമാണ് എന്ന് വിലയിരുത്തുക   ; അതായത് വർണ്ണവൃത്തമോ   (അതിൽ  തന്നെ സമവൃത്തമോ അർദ്ധ- സമവൃത്തമോ വിഷമവൃത്തമോ ) മാത്രാവൃത്തമോ  മിശ്രവൃത്തമോ ഭാഷാവൃത്തമോ എന്ന് കണ്ടെത്തുക.

2.     പാദങ്ങൾ വിശകലനം ചെയ്ത്   'ഗണം ' മനസ്സിലാക്കുക.

3.     വിശകലനം ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന വൃത്തത്തിന്റെ തരം , ഗണം എന്നിവയെ കൃത്യമായി പ്രതിഫലനം ചെയ്യുന്നത് ഏതു വൃത്തത്തിന്റെ 'ലക്ഷണം ' ആണെന്ന്  വൃത്തമഞ്ജരി പോലെ വൃത്തശാസ്ത്രത്തിലെ പ്രാമാണിക ഗ്രന്ഥങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ നിർണ്ണയിക്കുക  .

 വൃത്തനിർണ്ണയം  ഉദാഹരിക്കാൻ കുമാരനാശാന്റെ  'നളിനി' യിലെ ഒരു  ശ്ലോകം എടുക്കാം    :

"സ്നേഹമാണഖിലസാരമൂഴിയിൽ 

സ്നേഹസാരമിഹ/സത്യമേകമാം 

മോഹനം ഭുവനസംഗമിന്നതിൻ 

സ്നേഹമൂലമമലേവെടിഞ്ഞുഞാൻ "

1 . വൃത്തത്തിന്റെ 'തരം '  വിലയിരുത്തൽ : 

_             U    _      U   U   U      _     U  _     U      _ 
സ്നേഹമാ/ ണഖില/ സാരമൂ/ ഴിയിൽ 

_             U    _       U   U   U      _     U  _      U     _ 

സ്നേഹസാ/ രമിഹ/ സത്യമേ/ കമാം 

_             U    _      U  U  U      _  U  _      U     _ 

മോഹനം / ഭുവന/ സംഗമി/ ന്നതിൻ 

_             U    _      UUU      _    U     _      U              _ 

സ്നേഹമൂ/ ലമമ/ ലേവെടി/ ഞ്ഞുഞാൻ 

അക്ഷരങ്ങളെ അധികരിച്ചുള്ള വൃത്തനിർമ്മിതിയായതിനാൽ 'വർണ്ണവൃത്തം '. നാലുപാദങ്ങളിലും ഒരേ രീതിയിലുള്ളവയായതിനാൽ   'സമവൃത്തം '.

 2 . വൃത്തത്തിന്റെ 'ഗണം '  വിലയിരുത്തൽ : 

(സമവൃത്തമായതിനാൽ ഏതെങ്കിലും  ഒരു പാദം വിശകലനം ചെയ്‌താൽ മതിയാകും )

           ര                     ന               ര           ല   ഗ         

_             U    _      U   U   U      _     U  _     U      _ 
സ്നേഹമാ/ ണഖില/ സാരമൂ/ ഴിയിൽ 

_             U    _       U   U   U      _     U  _      U     _ 

സ്നേഹസാ/ രമിഹ/ സത്യമേ/ കമാം 

_             U    _      U  U  U      _  U  _      U     _ 

മോഹനം / ഭുവന/ സംഗമി/ ന്നതിൻ 

_             U    _      UUU      _    U     _      U              _ 

സ്നേഹമൂ/ ലമമ/ ലേവെടി/ ഞ്ഞുഞാൻ

രഗണം , നഗണം ,രഗണം ,ലഘു ,ഗുരു എന്നിങ്ങനെ ഗണക്രമം


3 . വൃത്തനിർണ്ണയം :

വൃത്തമഞ്ജരി യനുസരിച്ചു രഗണം , നഗണം ,രഗണം ,ലഘു ,ഗുരു എന്നിങ്ങനെ ഗണക്രമം വരുന്ന സമവൃത്തം 'രഥോദ്ധത '  (ലക്ഷണം : 'രംനരം ലഗുരുവും രഥോദ്ധത ') ആണ് .

•   ലുപ്തോപമകള്‍ : ഉപമാനം, ഉപമേയം, “സാധാരണധര്‍മ്മം, ഉപമാവാചകം എന്നിവയുണ്ടെങ്കില്‍ അത് “പൂര്‍ണ്ണഉപമ” എതെങ്കിലുമൊന്ന് ഇല്ലെങ്കില്‍ “ലുപ്തോപമ”.  (ലുപ്തോപമ 6 തരം : ഉപമെയലുപ്ത,ഉപമാനലുപ്ത,ധര്‍മ്മലുപ്ത,വാചകലുപ്ത,ധര്മ്മവാചകലുപ്ത, ധര്‍മ്മോപമാനവാചകലുപ്ത). ഉദാഹരണം : “സമയില്ല സുന്ദരി ജഗ്ഗ്രത്തയേ” (എ.ആര്‍.) ;ഇവിടെ ഉപമാനമില്ല; അതിനാല്‍ ഉപമാനലുപ്തോപമ.

•    മാലോപമ  : ഒരു ഉപമേയത്തെ തന്നെ പല ഉപമാനങ്ങളോട് ഉപമിക്കുന്നത്. ഉദാഹരണം :

•    രശനോപമ : പൂര്‍വ്വോപമയിലെ ഉപമാനത്തെ ഉത്തരോപമയില്‍ ഉപമേയമാക്കുന്നത് (ഉപമകളെ മെടഞ്ഞു കോര്‍ക്കുന്നതുപോലെ ). ഉദാഹരണം :

•   സാവയവോപമ : 

അവയവം കല്പിച്ച് പ്രത്യേകം ഉപമിച്ചാല്‍ .ഉദാഹരണം (ഭാഷാശാകുന്തളം) :

•      അംഗാംഗി : ഘടകങ്ങള്‍ക്കു തമ്മിലുള്ള ബന്ധം അംഗങ്ങള്‍ക്കും അംഗികള്‍ക്കും എന്നതുപോലെ ആകുന്നത്. ഉദാഹരണം : “നിന്‍ നേത്രത്തിനു തുല്യമാം കുവലയം വെള്ളത്തിനുള്ളത്തിലായ്, നിന്നാസ്യ പ്രഭതേടുമമ്പിളിയൊളിക്കപ്പെട്ടു കാര്‍കൊണ്ടലാല്‍..” എന്നതില്‍ അലങ്കാരഭംഗിക്കായി ഉപമാനമായ കുവലയത്തെ ഉപമേയമെന്ന രീതിയില്‍ അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതിനാല്‍ ‘പ്രതീപം’; ഹേതു (കാരണം) മറച്ചുവച്ചുകൊണ്ട് കാര്യം പറയുന്നതിനാല്‍ ‘കാവ്യലിംഗം’

•          സമപ്രാധാന്യം : ഘടകങ്ങള്‍ക്ക് ഒരുപോലെ പ്രാധാന്യം  വരുന്നത്. ഉദാഹരണം : “ധനാഥിപന്‍കാത്തൊരു ദിക്കിനര്‍ക്കന്‍ മര്യാദ വിട്ടേച്ചു ഗമിച്ചനേരം സമീരണന്‍ ദക്ഷിണയായ ദിക്കില്‍ മുഖത്തുദിപ്പൂ നെടുവീര്‍പ്പിനൊപ്പം “ (കുമാരസംഭവം)   മന്മഥന്റെയൊപ്പം വന്ന വസന്തന്റെ മാഹാത്മ്യത്താല്‍ ശിവതപോവനം വസന്തഋതുവിന്‍റെ ധര്‍മ്മങ്ങളെ സ്വീകരിച്ചതോടുകൂടി സൂര്യന്‍ ഉത്തരദിക്കിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു (വസന്തം ഉത്തരായനത്തിലാണല്ലോ ) എന്നും ദക്ഷിണമാരുതന്‍ വീശിത്തുടങ്ങി എന്നും അര്‍ത്ഥം. ദിക്കുകള്‍ നായികമാരും സൂര്യന്‍ നായകനുമായ വൃത്താന്തം ആരോപിക്കുന്നതിനാല്‍ ‘സമാസോക്തി’; സമാസോക്തി സൂചിതമാക്കുന്ന രീതിയില്‍ ദക്ഷിണ ദിക്കില്‍ നെടുവീര്‍പ്പിനൊപ്പം സമീരന്‍ ഉദിച്ചു എന്ന് പറയുന്നത് ‘ഉല്‍പ്രേക്ഷ’. രണ്ട് അലങ്കാരങ്ങള്‍ക്കും ഇവിടെ തുല്യപ്രാധാന്യം.

•          സന്ദേഹം  : രണ്ട് അലങ്കാരങ്ങളില്‍ ഘടകങ്ങളെ അതോ ഇതോ എന്ന സന്ദേഹം വരുന്നത്. ഉദാഹരണം : “ചന്ദ്രപ്രഖ്യം മുഖമബലമാര്‍ കാട്ടവേ ജാലമാര്‍ഗ്ഗേഷ്വിന്ദ്ര ശ്രീയുല്ലൊരു രസികരാം ലോകരേറിച്ചിരിക്കും മമന്ദ്രധ്വാനാകൃത ഘനനിര്‍ഘോഷമാം  സ്യന്ദനൌഘം ത്വന്ദ്രഷ്ടാസി പ്രസൃമരമുദാ മേഘനാദാനുലാസിന്‍!” ഇവിടെ “മേഘനാദാനുലാസിന്‍റെ” (മയിലിന്റെ ) ലാസ്യനടനത്തിനു ഹേതു ചന്ദ്ര-മേഘ – ഘോഷ സംബന്ധങ്ങളുള്ള അബലാദികളുടെ ദര്‍ശനമാണ് എന്നതുകൊണ്ട്‌ “കാവ്യലിംഗം” ആകാം.  “മേഘനാദാനുലാസിന്‍” എന്നത് കൊണ്ട് ഉദ്ദേശിക്കുന്നത്മയിലിനെ കൂടാതെ  മേഘനാദത്തിനൊതത് നൃത്തം വയ്ക്കുന്ന പുരുഷനും ആകാം എന്നതുകൊണ്ട്‌ “പരികരം”.

•          എകവാചാനുപ്രവേശം : ഒരേ വാചകത്തില്‍ തന്നെ രണ്ട് അലങ്കാരങ്ങള്‍ ഉണ്ടാകുന്നത്. ഉദാഹരണം : മയൂരസന്ദേശത്തിലെ “മാരക്രീഡാ മഹലഹളയില്‍ ജാലമാര്‍ഗ്ഗേണ ലീല ഗാരക്രോഡീ

• ·         അര്‍ത്ഥാലങ്കാരങ്ങളുടെ സംസൃഷ്ടി : ഉദാഹരണം :

• ·         ശബ്ദാലങ്കാരങ്ങളുടെ സംസൃഷ്ടി :  ഉദാഹരണം :

•          ശബ്ദാലങ്കാരവും അര്‍ത്ഥാലങ്കാരവും ചേര്‍ന്ന സംസൃഷ്ടി :  ഉദാഹരണം :

I.3  . മലയാള കവിത : മഹാകാവ്യങ്ങളും ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങളും 



മഹാകാവ്യങ്ങൾ 



ചില ലക്ഷണങ്ങൾക്ക് അനുസൃതമായാൽ കാവ്യങ്ങളെ 'മഹാകാവ്യ'ങ്ങൾ എന്നും അവയുടെ സൃഷ്ടാവിനെ 'മഹാകവി ' എന്നും വിളിച്ചുപോന്നു .കേരളവർമ്മ വലിയകോയിത്തമ്പുരാന്റെ വിവർത്തനത്തിലൂടെ സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്നു മലയാളത്തിലേക്കു കടന്നുവന്ന പ്രസ്ഥാനമാണിത്. കേരളത്തിൽ ആദ്യമുണ്ടായ സംസ്കൃതമഹാകാവ്യം സുകുമാരകവിയുടെ ശ്രീകൃഷ്ണവിലാസമാണ്. മലയാളത്തിലുണ്ടായ ആദ്യത്തെ മഹാകാവ്യമാണ് അഴകത്തു പത്മനാഭക്കുറുപ്പ് രചിച്ച രാമചന്ദ്രവിലാസം. 

ലക്ഷണങ്ങൾ:

മലയാളത്തിലുണ്ടായ പ്രധാന 'മഹാകാവ്യ'ങ്ങൾ 

മഹാകാവ്യമെഴുതാതെ 'മഹാകവി ' എന്ന് വിളിക്കപ്പെട്ട കവി : കുമാരനാശാൻ (മദ്രാസ് സർവകലാശാലയിൽ നിന്ന് 1922 ഇൽ  ബഹുമാന്യസൂചകമായി 'മഹാകവി ' എന്ന നാമം സിദ്ധിച്ചു )
ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങൾ 

ആറോ അതിൽ  കുറവോ സർഗ്ഗങ്ങളുള്ള കാവ്യങ്ങൾ . മലയാളത്തിലെ ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങൾക്ക് സംസ്കൃതത്തിലെ കൃതികളെക്കാൾ പാശ്ചാത്യമാതൃകകളോടാണ് സാദൃശ്യം.

ലക്ഷണങ്ങൾ

മലയാളത്തിലുണ്ടായ ചില  'ഖണ്ഡകാവ്യ'ങ്ങൾ 

II . മലയാള കവിത  : നാൾവഴികളിലൂടെ ..

ആദ്യകാല പദ്യസാഹിത്യം(300 BC - AD 1399  )   :

* പാട്ട് :     തമിഴ് സമ്പ്രദായത്തിൽ പാട്ടുരീതിയിലുള്ള കൃതികളായിരുന്നു സംഘകാലത്തിന് ശേഷമുള്ള കേരളത്തിൽ  പ്രചുരപ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്ന സാഹിത്യരൂപം .ദേവതാപ്രീതിക്കുള്ള പാട്ടുകൾ ,സമുദായങ്ങളുടെ കുലത്തൊഴിലുമായി ബന്ധപ്പെട്ട  പാട്ടുകൾ ,വീരയോദ്ധാക്കളുടെ  പ്രകീർത്തനം,വിനോദത്തിനുവേണ്ടിയുള്ളവ തുടങ്ങി പല തരത്തിലുള്ള പാട്ടുകൾ അന്നത്തെ കേരളീയരുടെ  നിത്യജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. തോറ്റംപാട്ട് , ഭദ്രകാളിപ്പാട്ട് ,വില്ലടിച്ചാൻപാട്ട് ,ഓണപ്പാട്ട്,താരാട്ട് , മാപ്പിളപ്പാട്ട്, തമ്പുരാൻപാട്ട് ,പുള്ളുവർപാട്ട് തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങൾ .

* മണിപ്രവാളം : 

പാട്ടുകൾ സാധാരണക്കാരുടെ ആവിഷ്കാരരൂപമായി നിലനിന്നുപോന്നിരുന്ന കാലത്തു തന്നെയാണ് സംസ്കൃത സമ്പ്രദായത്തിലുള്ള 'മണിപ്രവാളം' കൃതികൾ കേരളത്തിലെ വരേണ്യവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിൽ (പ്രത്യേകിച്ചും നമ്പൂതിരിമാർക്കിടയിൽ ) പ്രചരിച്ചത്.മണിപ്രവാളകൃതികളിൽ പൊതുവെ വിഷയാസക്തിയുടെയും ലൈംഗികതയുടെയും അതിപ്രസരമുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഇന്ന് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു . ആര്യ -ദ്രാവിഡ സംസ്കാരങ്ങളുടെ സമന്വയം മണിപ്രവാള കൃതികളിൽ ദൃശ്യമാണ്. മണിപ്രവാള സമ്പ്രദായത്തിലുള്ള പ്രമുഖ കൃതികൾ :

 # 'വൈശിക തന്ത്രം":  ആദ്യകാല മണിപ്രവാളകൃതികളിൽ പ്രമുഖം ; പതിമൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ രചിക്കപ്പെട്ട ഈ കൃതിയിൽ   ഒരു ദേവദാസി തന്റെ മകൾക്കു കുലത്തൊഴിൽസംബന്ധിയായുള്ള അറിവുകൾ പകർന്നുകൊടുക്കുന്ന  രീതിയിൽ ആണ് ആഖ്യാനം.

 # 'മണിപ്രവാള ചമ്പുക്കൾ' അഥവാ 'അച്ചീചരിതങ്ങൾ ' : ദേവദാസികളുടെ ഗാഥകൾ ;പദ്യങ്ങൾ സംസ്‌കൃതവൃത്ത(Prosody)സമ്പ്രദായത്തിലും  ഗദ്യഭാഗങ്ങൾ ദ്രാവിഡ സമ്പ്രദായത്തിലും .'ഉണ്ണിയച്ചീചരിതം ', 'ഉണ്ണിച്ചിരുതേവീചരിതം ' തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങൾ .

# 'മണിപ്രവാള സന്ദേശകാവ്യങ്ങൾ' : കാളിദാസന്റെ 'മേഘദൂതി'ന്റെ മാതൃകയിൽ എഴുതപ്പെട്ട  പദ്യങ്ങൾ ; ആദ്യകാലത്തു   മണിപ്രവാളത്തിലും പിന്നീട് മലയാളത്തിലും എഴുതപ്പെട്ടു .ഉദാഹരണം '14  ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ എഴുതപ്പെട്ട 'ഉണ്ണിനീലിസന്ദേശം '.

# 'ചന്ദ്രോത്സവം' : മേദിനിചന്ദ്രിക എന്ന പ്രശസ്തയായ ദേവദാസി സംഘടിപ്പിച്ച ചന്ദ്രോത്സവത്തിനെ വർണിക്കുന്ന ദീർഘകാവ്യം . സൃഷ്ടികർതൃത്വം അജ്ഞാതം . 

 # 'രാമകഥാപ്പാട്ട് ' : തിരുവിതാംകൂർ സ്വദേശിയായ 'അയ്യാപിള്ള ആശാൻ 15 ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ 'രചിച്ചതെന്ന്  കരുതപ്പെടുന്നു.

*രാമചരിതം:മലയാളത്തിൽ ലഭ്യമായതിൽവച്ചു ഏറ്റവും പഴയ കൃതി ; രാമായണത്തിലെ യുദ്ധകാണ്ഡത്തിനെ അധികരിച്ചെഴുതിയ  1800 ൽ പരം പദ്യങ്ങളുടെ സമാഹാരം .'ചീരാമകവി ' എന്ന അപരനാമത്തിൽ എഴുതിയത് 1195 തൊട്ട്1208 വരെ തിരുവിതാംകൂർ രാജാവായിരുന്ന 'ശ്രീവീരരാമവർമ്മൻ ആയിരുന്നു എന്ന് ഒരു വാദം ; വടക്കേ മലബാറിൽ ഉത്ഭവമെന്നു മറ്റൊരു വാദം . തമിഴ് -സമ്പുഷ്ടമായിരുന്നു ഇതിലെ ഭാഷ .

*നിരണം കൃതികൾ  : 'തമിഴക ഭക്തി പ്രസ്ഥാന 'ത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തിൽ തിരുവല്ലയ്ക്കു സമീപമുള്ള'നിരണം ' ഗ്രാമത്തിലെ 'കണ്ണശ്ശ'  കുടുംബത്തിലെ മാധവപ്പണിക്കർ ,ശങ്കരപ്പണിക്കർ ,രാമപ്പണിക്കർ എന്നിവരുടെ (AD 1350 -1450 ) കൃതികൾ . ചീരാമകവിയുടെ രാമചരിതത്തെയും എഴുത്തച്ഛന്റെ അധ്യാത്മരാമായണത്തിലേക്കുള്ള നാൾവഴിയിലെ   നാഴികക്കല്ലായ, തെളിമലയാളത്തിലുള്ള  'കണ്ണശ്ശരാമായണം ' പ്രധാനകൃതി .

മധ്യകാലപദ്യസാഹിത്യം  ( AD 1400 -AD 1800 )

* മധ്യകാല ചമ്പുക്കൾ  :  മധ്യകാല  മലയാളത്തിൽ രചിക്കപ്പെട്ട കൃതികൾ; ആക്ഷേപഹാസ്യത്തിനും(satire) അത്യുക്തിക്കും (hyperbole ) പ്രാധാന്യം . പൂനം നമ്പൂതിരിയുടെ 'രാമായണം ', മഴമംഗലം നാരായണൻ നമ്പൂതിരിയുടെ  'നൈഷാധം ', 'രാജരത്നവാള്യം ' തുടങ്ങിയവ ഉദാഹരണങ്ങൾ . പല മദ്ധ്യകാല ചമ്പുക്കളും 'കൂത്തും'  'പാഠക'വും അവതരിപ്പിക്കാൻ  ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു .

 * കൃഷ്ണഗാഥ   :   മലയാളത്തിൽ സംസാരഭാഷയ്ക്ക്  സാഹിത്യത്തിൽ  പ്രവേശനം നൽകിയ കൃതി . പതിനഞ്ചാംനൂറ്റാണ്ടിൽ കോലത്തുനാട്ടിലെ രാജാവായിരുന്ന ഉദയവർമ്മയുടെ ആസ്ഥാനകവിയായിരുന്ന 'ചെറുശ്ശേരി നമ്പൂതിരി' യാൽ  രചിതം.

 * മലയാള ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം :  പതിനഞ്ചു -പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടുകളിലെ  മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ ഭക്തിഭാവം മാറ്റൊലികൊണ്ടിരുന്നു. ഭാഷയെയും കേരളീയസമൂഹത്തിനെ തന്നെയും നവീകരിച്ച ഈ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ  പ്രധാന സംഭാവനകൾ :

 # എഴുത്തച്ഛന്റെ കൃതികൾ : മലയാള ഭാഷയുടെ പിതാവ് എന്നറിയപ്പെടുന്ന  ഇന്നത്തെ തിരൂരിനടുത്തു  പതിനാറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജനിച്ച തുഞ്ചത്ത് രാമാനുജൻ ഏഴുത്തച്ഛൻ അന്നത്തെ മലയാള  'വട്ടെഴുത്തു ലിപി '(30 അക്ഷരങ്ങളുള്ള ) പരിഷ്കരിച്ചു സംസ്‌കൃതമാതൃകയിൽ ഇന്ന്  ഉപയോഗിക്കുന്നതിന് സമാനമായ 51 അക്ഷരങ്ങളുള്ള ലിപി വികസിപ്പിക്കുകയും  വാൽമീകിരാമായണവും(കിളിപ്പാട്ട് രീതിയിൽ രചിക്കപ്പെട്ട  'ആദ്ധ്യാത്‌മരാമായണം') വ്യാസഭാരതവും ( 'ശ്രീ മഹാഭാരതം' )സംസ്കൃതത്തിൽ നിന്ന്  മലയാളത്തിലേക്ക് പരിഭാഷപ്പെടുത്തി അന്ന് വരെ ഈ കൃതികൾ  അഗമ്യമായിരുന്ന  വരേണ്യ-ഇതര ജനവിഭാഗങ്ങൾക്ക് ലഭ്യമാക്കികൊടുക്കുകയും ചെയ്യുക വഴി ഭാഷയിലും  സമൂഹത്തിലും വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങൾക്ക് കാരകനായി  . ബൃഹദ്കൃതികൾ മലയാളത്തിൽ ലഭ്യമാക്കുക വഴി മലയാളത്തിനെ സംസ്കൃതത്തിന് മാത്രം അന്ന് കല്പിച്ചു കൊടുത്തിരുന്ന ശ്രേഷ്ഠതയിലേക്ക്  ഉയർത്താൻ യത്‌നിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ മറ്റു കൃതികൾ :'ഇരുപത്തിനാലു വൃത്തം ', 'ഹരിനാമകീർത്തനം ' തുടങ്ങിയവയാണ് .

 # പൂന്താനം കൃതികൾ  : തികഞ്ഞ ഗുരുവായൂരപ്പ ഭക്തനായിരുന്ന പൂന്താനം നമ്പൂതിരിയുടെ 'ജ്ഞാനപ്പാന' മലയാളികളുടെ 'ഭഗവത്‌ഗീത ' എന്നറിയപ്പെടുന്ന ദാർശനിക കാവ്യമാണ്  . തെളിമലയാളത്തിലുള്ള ജ്ഞാനപ്പാനയിൽ പൂന്താനം തന്റെ പുത്രവിരഹദുഃഖത്തെ ഒരു യോഗവിശേഷമായി തിരിച്ചറിയുന്നത് കാണാം . പൂന്താനത്തിന്റെ മറ്റ് കൃതികളിൽ 'സന്താനഗോപാല പാന ' യും 'ഭാഷകർണാമൃതവും ശ്രദ്ധേയമാണ്('പാന 'എന്നത് ഒരു കാവ്യവൃത്തത്തിന്റെ പേരാണ്) 

       

* പദ്യങ്ങൾ അവതരണകലയിൽ  :രംഗകലകളുടെ അവതരണത്തിന് അകമ്പടിയായി ഉപയോഗിക്കുന്ന  പദ്യങ്ങൾ ഒരു   സാഹിത്യരൂപം ('ആട്ടക്കഥകൾ ' എന്ന് പൊതുവെ വിളിക്കപ്പെടുന്നവ ) ആയി പരിണമിക്കുന്നത് പതിനേഴാം  നൂറ്റാണ്ടിലാണ് .ആട്ടക്കഥകളിൽ മുഖ്യമായവ :

 # ഭാരതവാക്യം : മണിപ്രവാളത്തിലുള്ള അകമ്പടിപ്പാട്ട് ; രംഗകലകളിൽ ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടു .

 # രാമനാട്ടക്കഥകൾ :കഥകളിയുടെ പൂർവ്വരൂപം എന്ന് പറയപ്പെടുന്ന രാമനാട്ടത്തിനായി  കൊട്ടാരക്കരത്തമ്പുരാൻ പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ചിട്ടപ്പെടുത്തിയ രാമായണത്തെ അധികരിച്ചുള്ള എട്ട് കഥകൾ .

# കഥകളി -ആട്ടക്കഥകൾ  : കഥകളി എന്ന കലയെ ആസ്വാദ്യതയുടെ ഔന്നത്യത്തിലേക്കു നയിച്ചതിൽ ആട്ടക്കഥകൾക്കു വലിയ പങ്കുണ്ട്. ഇന്നും അരങ്ങുകളെ സമ്പുഷ്ടമാക്കുന്ന കോട്ടയത്ത് തമ്പുരാന്റെ 'കല്യാണസൗഗന്ധികം', 'കിർമീരവധം, 'കാലകേയവധം ', 'ബകവധം 'എന്നിവ പതിനേഴാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ  സംഭാവനകളാണ്. ഇരയിമ്മൻ തമ്പിയുടെ 'ഉത്തരാസ്വയംവരം ', 'കീചകവധം ',  'ദക്ഷയാഗം ', 'സുഭദ്രാഹരണം ' തുടങ്ങിയവയും ഉണ്ണായിവാര്യരുടെ 'നളചരിത'വും  പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെയും . 

 # ഒപ്പനപ്പാട്ടുകൾ  :  കേരളത്തിലെ 'മാപ്പിള '(muslims) മാരുടെ തനതു കലാരൂപങ്ങളിലൊന്നായ ഒപ്പനയ്ക്കുള്ള അകമ്പടിപ്പാട്ടുകൾ  ;അറബി , ഉറുദു , മലയാളം വാക്കുകളാൽ  സമ്പന്നം .

# മാർഗംകളിപ്പാട്ടുകൾ  : സുറിയാനി ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കിടയിൽ ഏറെ പ്രചാരമുള്ള  കലാരൂപമായ മാർഗംകളിക്കുള്ള അകമ്പടിപ്പാട്ടുകൾ ; പ്രധാനമായും തോമാശ്ലീഹായുടെ അപദാനങ്ങൾ .

# വഞ്ചിപ്പാട്ടുകൾ  :   വഞ്ചിത്തുഴയ്ക്കുള്ള അകമ്പടിപ്പാട്ടുകൾ ;കുട്ടനാട്ട് മേഖലയിൽ ഏറെ പ്രചാരം. പ്രധാനമായും ദ്രാവിഡവൃത്തമായ 'നതോന്നത ' ഉപയോഗിക്കുന്നു .രാമപുരത്തുവാര്യരുടെ 'കുചേലവൃത്തം വഞ്ചിപ്പാട്ടു' സുപ്രസിദ്ധം.

# തുള്ളൽക്കഥകൾ  : പതിനെട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ ചാക്ക്യാർക്കൂത്തിനു ബദലായി ആവിഷ്കരിച്ച ആക്ഷേപഹാസ്യകലാരൂപമായ തുള്ളലിന് ( അവതരണവും വേഷവിധാനവും അനുസരിച്ചു 'പറയൻ ', 'ഓട്ടൻ ', 'ശീതങ്കൻ ' എന്നിങ്ങനെ മൂന്നു വിഭാഗം 'തുള്ളൽ ') അകമ്പടി . 'സംസ്കൃതവൽകൃത'  മലയാളപദ്യങ്ങൾ അകമ്പടിയേകിയ  ചാക്ക്യാർകൂത്തിന് വിരുദ്ധമായി തുള്ളൽകഥകളിൽ ശുദ്ധമലയാളവും ദ്രാവിഡവൃത്തങ്ങളുമാണ് ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്നത് .

ആധുനിക മലയാള കവിത ( AD 1800+ ) 

 AD 1800-1900 :

പുരാണേതിഹാസ സന്ദര്ഭങ്ങളേയും  കഥാപാത്രങ്ങളേയും മറ്റും വിട്ട് മലയാള കവിത പുതിയ മേച്ചിൽപ്പുറങ്ങൾ തേടിത്തുടങ്ങിയത് പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ്. വരേണ്യവിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിലെങ്കിലും ഇംഗ്ലീഷ് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ പ്രചാരവും നവലോകവീക്ഷണവും കവിതയുടെ പ്രമേയത്തിലും ശൈലിയിലും വിപ്ലവാത്മകമായ മാറ്റങ്ങൾക്ക് നാന്ദി കുറിക്കാൻ ധൈഷണികരെ ഉദ്യുക്തരാക്കി.ഇക്കാലയളവിലെ യാഥാസ്ഥിതിക -പരിഷ്കരണവാദ സംവാദങ്ങൾ ഭാഷയെ തന്നെ നവീകരിക്കുന്നതിൽ വലിയ പങ്ക് വഹിച്ചു .പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സജീവ കാവ്യപ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ മുഖ്യമായവ :  

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ദ്വിതീയാക്ഷരപ്രാസവാദം ( കടപ്പാട് : വിക്കിമലയാളം)

മലയാള സാഹിത്യത്തിൽ ദീർഘകാലം നിലനിന്ന ഒരു വിവാദമാണിത്. പ്രചുരപ്രചാരം നേടിയിരുന്ന ദ്വിതീയാക്ഷരപ്രാസം മലയാളകവിതയിൽ നിർബന്ധമാണെന്നും, അങ്ങനെ നിർബന്ധമില്ല എന്നുമായിരുന്നു ഈ വിവാദത്തിന്റെ രണ്ടു പക്ഷങ്ങൾ. പ്രാസവാദത്തിന്റെ ഫലമായി ശക്തമായ ഒരു വിമർശനശാഖ മലയാള സാഹിത്യത്തിനു ലഭിച്ചു. ക്ലാസ്സിസത്തിൽനിന്ന് റൊമാന്റിസിസത്തിലേക്കുള്ള മലയാള കവിതയുടെ വളർച്ചയിൽ ദ്വിതീയാക്ഷരപ്രാസവാദം സുപ്രധാനമായ പങ്കുവഹിച്ചു. സാഹിത്യത്തിന്റെ ലക്ഷ്യത്തെക്കുറിച്ചും സാഹിത്യത്തിൽ ഭാവാവിഷ്കരണത്തിന്റെ പ്രാധാന്യത്തെക്കുറിച്ചും പഠിക്കാനും വിദേശഭാഷകളിലെ ഉത്തമ സാഹിത്യകൃതികള്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു പഠിച്ച് അവയുമായി താരതമ്യം ചെയ്ത് മലയാള സാഹിത്യത്തെ നിരൂപണം ചെയ്യുന്നവാനും പ്രാസവാദം പ്രേരണ നല്കി. 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------